26/02/05…Sería nuestro primer aniversario…procurare no volver a llorar x ella (maría José).Hasta cuando me va a hacer sufrir?Hasta hoy!!!!!!!!

   Nos teus ollos, frio lume, baleiro,                (En tus ojos frio fuego vacío
que escintila no azul e escuro mar                 que brilla en el azul y oscuro mar
no que me afogo, para meu pesar                 en el que me ahogo, para mi pesar
sen saber se foi teu amor verdadeiro.           saber si tu amor fue verdadero.
   O meu espírito, triste, senlleiro,                 Mi espíritu, triste, meláncólico
por esta grande cidade anda a vagar;           por esta gran ciudad esta vagando
fóra de ti non ten outro soñar                     fuera de ti no tiene otro sueño
sen ti é coma un barco sen luceiro.              sin ti es como un barco sin faro.
   Non coñece o por qué deste desprezo      No conoce la causa de este desprecio
isto é polo que anda triste e cansino         esto es por lo que vaga triste y cansino
coma eu, que polo teu amor devezo.           como yo, que tu amor me anhelo.
  Así, esperando este meu cruel destino       Así, esperando mi cruel destino
asino co meu nome no comezo                    firmo con mi nombre en le inicio
e o meu fin, e o do poema, vaticino.             y mi fin y el del poema vaticino)

                                Xulio                                                            Julio

   Podría escribir los versos mas tristes esta noche
decir que ya no te kiero, y seguirte keriendo,
escribir que te kiero por siempre, y no sentirlo,
podría escribir mil cosas pero sé que no debo.

   Podría escribir en románticos versos que me muero,
que el brillo de la luna sin ti es menos brillo
que el sol por las mañanas ya no calienta
ni alimenta el aire mi triste espíritu.

   Podría decir que cada día en ti pienso
y que mi amor de todos los hombres es el único sincero,
que al escribir no me ciegan pasion ni celos.
Podría escribir versos trágicos y sinceros.

   Podría hacerte llorar explicando cómo
cada noche empapo mi almohada de lágrimas amargas
y que al sentirme solo en la oscuridad me desespero
por haber perdido lo único que llenaba mis sueños.

   Podría…podría describirte cómo me encuentro
que ya no parezco ni yo, sinó un espectro
y contarte que la sonrisa se ha mudado de apartamento
a otra que la reclamen con más empeño.

   Podría llenar estos folios de versos,
de palabras tristes que tocasen tu alma
y hacerte recordar que tú para mi eres el cielo…
Podría escribir los versos más tristes… Pero ya no puedo!

Julio